Ręczny karabin maszynowy (rkm, erkaem) – broń strzelecka indywidualna, karabin maszynowy strzelający amunicją karabinową lub pośrednią (karabinek maszynowy) z podstawy dwunożnej. Najlżejszy rodzaj zespołowej broni maszynowej, stanowi główną broń drużyny piechoty. Zasadniczym rodzajem ognia jest ogień krótkimi (3-6 strzałów) seriami. Zasilanie magazynkowe lub taśmowe. W celu zwiększenia szybkostrzelności praktycznej, ręczne karabiny maszynowe wyposaża się w lufy ciężkie, często szybkowymienne.
Pierwsze rkm-y powstały przed I wojną światową, ale dopiero podczas niej ten rodzaj broni zdobył uznanie. W strategii obronnej przewidywano stosowanie rkm do zwiększania siły ognia w czasie pomiędzy zakończeniem ostrzału artyleryjskiego a zajęciem pozycji przez obsługi ciężkich karabinów maszynowych, w ataku zwiększała siłę ognia piechoty wyposażonej w karabiny powtarzalne. Pierwsze rkm takie jak Madsen czy Chauchat strzelały nabojami karabinowymi. Zasilane były zmagazynków i posiadały niewymienne lufy.
|
