Karabin (kbk) – broń strzelecka o takiej samej konstrukcji jak karabin , lecz o krótszej lufie i lżejszym łożu. W porównaniu do karabinu był nieco lżejszy i zdecydowanie poręczniejszy dzięki mniejszej długości, jednak miał mniejszą donośność, mniejszą celność i większy odrzut.

       Karabinek, to określenie broni długiej, w polskojęzycznej literaturze przedmiotu dotyczy broni strzelającej nabojem karabinowym (lub pośrednim), której długość lufy nie przekracza 50-krotności kalibru. Obecnie stosowane są także nazwy "karabin/karabinek szturmowy" (ang. assault rifle/assault carbine) w odróżnieniu od "karabin" rozumianego jako karabin samopowtarzalny (ang. rifle, self-loading rifle). Dosyć duży zamęt spowodowało wprowadzenie nowych koncepcji konstruowania broni oraz różnice m.in. w budowie lekkich karabinów maszynowych (rozumianych jako broń zespołowa).

       Skonstruowany jako broń dla kawalerii, używany następnie przez tzw. wojska techniczne (saperów, wojska pancerne i zmotoryzowane itp.) gdzie długość karabinu przeszkadzała żołnierzowi w obsłudze sprzętu. W niektórych armiach przed II wojną światową został także przyjęty jako podstawowe uzbrojenie piechoty (m.in. w niemieckiej - Mauser Kar.98K). Także w międzywojennym Wojsku Polskim karabinki zostały przyjęte na uzbrojenie części pododdziałów piechoty, obok karabinów. Oprócz powszechniejszego przyjmowania na uzbrojenie karabinków, od I wojny światowej zaznaczył się także trend skracania długości luf wprowadzanych modeli karabinów.

       Po II wojnie światowej, karabinki powtarzalne zostały wyparte przez karabinki samopowtarzalne i karabinki automatyczne, których pierwsze wzory pojawiły się już podczas wojny.