Karabin samopowtarzalny – karabin, w którym po strzale następuje automatyczne przeładowanie, posiadający mechanizm spustowy umożliwiający strzelanie ogniem pojedynczym.

Zasada działania karabinu najczęściej oparta na odprowadzaniu gazów prochowych przez boczny otwór lufy, ale są także konstrukcje z zamkiem półswobodnym lub działające na zasadzie krótkiego odrzutu lufy (np. karabin Johnson Type R). Pierwsze karabiny samopowtarzalne skonstruowano na przełomie XIX i XX wieku. Nie były to konstrukcje udane, były drogie i wymagały starannej obsługi. Z tych powodów nie były popularne. Dopiero przed i w trakcie II wojny światowej pojawiły się udane konstrukcje karabinów samopowtarzalnych (np. M1 Garand, SKS, Samozariadka, G41), jednak dość szybko zostały wyparte przez karabiny i karabinki automatyczne mogące strzelać także seriami (FN FAL, AK).

Obecnie produkowane karabiny samopowtarzalne to najczęściej karabiny wyborowe (SWD) lub produkowane na rynek cywilny wersje karabinów automatycznych pozbawione możliwości strzelania seriami.